дапада́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дапада́ю дапада́ем
2-я ас. дапада́еш дапада́еце
3-я ас. дапада́е дапада́юць
Прошлы час
м. дапада́ў дапада́лі
ж. дапада́ла
н. дапада́ла
Загадны лад
2-я ас. дапада́й дапада́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дапада́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапада́ць несов., разг.

1. дорыва́ться;

2. добега́ть;

1, 2 см. дапа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -падзі́; зак. (разм.).

1. да чаго. З прагнасцю дарвацца, накінуцца на што-н. жаданае.

Д. да вады.

2. Настойліва імкнучыся, дабрацца куды-н., да якога-н. месца.

Яго нішто не ўтрымае, ён усюды дападзе.

|| незак. дапада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Начола ’напасць’ (Грыг.). Няясна; згодна з тлумачэннем (там жа), паралельнае ўтварэнне да нахиба (ад *чоліць?, параўн. балг. дыял. начдивам дападаць, задзірацца з кім-небудзь’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)