данча́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. данча́к данчакі́
Р. данчака́ данчако́ў
Д. данчаку́ данчака́м
В. данчака́ данчако́ў
Т. данчако́м данчака́мі
М. данчаку́ данчака́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

данча́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. данча́к данчакі́
Р. данчака́ данчако́ў
Д. данчаку́ данчака́м
В. данчака́ данчако́ў
Т. данчако́м данчака́мі
М. данчаку́ данчака́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

данча́к, -ка́ м., разг. (о лошади) донча́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

данча́к, ‑а, м.

Разм. Конь данской пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

донча́к (о лошади) прост. данча́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)