дамі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дамі́на дамі́ны
Р. дамі́ны дамі́н
Д. дамі́ну дамі́нам
В. дамі́ну дамі́ны
Т. дамі́нам дамі́намі
М. дамі́не дамі́нах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дамі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дамі́на дамі́ны
Р. дамі́ны дамі́н
Д. дамі́не дамі́нам
В. дамі́ну дамі́ны
Т. дамі́най
дамі́наю		 дамі́намі
М. дамі́не дамі́нах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дамі́на, ‑ы, ж.

Разм. Вялізны дом. Вырастаюць што ні месяц даміны, аграмадзіны цэлыя. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доми́на м. и ж., увелич., разг. дамі́шча, -ча м., дамі́на, -ны м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)