дамыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дамыва́нне
Р. дамыва́ння
Д. дамыва́нню
В. дамыва́нне
Т. дамыва́ннем
М. дамыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дамыва́нне ср. домыва́ние; дости́рывание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дамываць — дамыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

домыва́ние дамыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дости́рывание дамыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)