далячы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. далячу́ся дале́чымся
2-я ас. дале́чышся дале́чыцеся
3-я ас. дале́чыцца дале́чацца
Прошлы час
м. далячы́ўся далячы́ліся
ж. далячы́лася
н. далячы́лася
Загадны лад
2-я ас. далячы́ся далячы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час далячы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

далячы́цца сов. долечи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.

1. Закончыць сваё лячэнне, канчаткова вылечыцца. Далячыцца ў бальніцы.

2. Разм. Лячэннем давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

долечи́ться далячы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дале́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да далячыцца.

2. Зал. да далечваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)