дальме́ны, ‑аў; адз. дальмен, ‑а, м.

Старажытныя пахавальныя збудаванні з вялікіх каменных пліт, пастаўленых вертыкальна і накрытых адной гарызантальнай.

[Фр. dolmen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальме́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дальме́н дальме́ны
Р. дальме́на дальме́наў
Д. дальме́ну дальме́нам
В. дальме́н дальме́ны
Т. дальме́нам дальме́намі
М. дальме́не дальме́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)