дале́зці

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дале́зу дале́зем
2-я ас. дале́зеш дале́зеце
3-я ас. дале́зе дале́зуць
Прошлы час
м. дале́з дале́злі
ж. дале́зла
н. дале́зла
Загадны лад
2-я ас. дале́зь дале́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час дале́зшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дале́зці сов. доле́зть;

д. да вяршы́ні дрэ́ва — доле́зть до верши́ны де́рева

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дале́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; пр. далез, ‑ла; заг. далезь; зак.

Лезучы, узбіраючыся, дабрацца да чаго‑н. ці да якога‑н. месца. Далезці па лесвіцы да галубятні. □ Часам узрыўнікі забіраюцца ў такое месца, куды нават самаму спрактыкаванаму шахцёру далезці нялёгка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доле́зть сов. дале́зці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дала́зіць несов. долеза́ть; см. дале́зці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыўні́к, ‑а, м.

Спецыяліст па ўзрывах горшых народ. [Аляксей:] — У Міколы ў вашага, што? Нічога, узрыўнік на шахце. Дык такая спецыяльнасць і ў нашага Яшкі Астапёнкава ёсць. Чыгрынаў. Часам узрыўнікі забіраюцца ў такое месца, куды нават самаму спрактыкаванаму шахцёру далезці нялёгка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)