дале́жваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дале́жваю |
дале́жваем |
| 2-я ас. |
дале́жваеш |
дале́жваеце |
| 3-я ас. |
дале́жвае |
дале́жваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дале́жваў |
дале́жвалі |
| ж. |
дале́жвала |
| н. |
дале́жвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дале́жвай |
дале́жвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
дале́жваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дале́жваць несов., разг., в разн. знач. долёживать; см. даляжа́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дале́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даляжаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
долёживать несов. дале́жваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)