далга́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. далга́нка далга́нкі
Р. далга́нкі далга́нак
Д. далга́нцы далга́нкам
В. далга́нку далга́нак
Т. далга́нкай
далга́нкаю		 далга́нкамі
М. далга́нцы далга́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

далга́нка ж. долга́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долга́нка далга́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўга́нка ж., см. далга́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далга́ны, ‑ган; адз. далган, ‑а, м.; далганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. далганкі, ‑нак; ж.

Народнасць, якая жыве ў Таймырскай (Далгана-Ненецкай) нацыянальнай акрузе Краснаярскага края і гаворыць на далганскім дыялекце якуцкай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)