далга́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. далга́н далга́ны
Р. далга́на далга́наў
Д. далга́ну далга́нам
В. далга́на далга́наў
Т. далга́нам далга́намі
М. далга́не далга́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

далга́н м. долга́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долга́н далга́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўга́н м., см. далга́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да далгана, далган, належыць ім. Далганскі дыялект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далга́ны, ‑ган; адз. далган, ‑а, м.; далганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. далганкі, ‑нак; ж.

Народнасць, якая жыве ў Таймырскай (Далгана-Ненецкай) нацыянальнай акрузе Краснаярскага края і гаворыць на далганскім дыялекце якуцкай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)