дактара́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дактара́нтка дактара́нткі
Р. дактара́нткі дактара́нтак
Д. дактара́нтцы дактара́нткам
В. дактара́нтку дактара́нтак
Т. дактара́нткай
дактара́нткаю		 дактара́нткамі
М. дактара́нтцы дактара́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дактара́нтка ж. доктора́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дактара́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая залічана ў дактарантуру для падрыхтоўкі дысертацыі на саісканне вучонай ступені доктара навук.

|| ж. дактара́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дактара́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доктора́нтка дактара́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)