дактара́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дактара́льны |
дактара́льная |
дактара́льнае |
дактара́льныя |
| Р. |
дактара́льнага |
дактара́льнай
дактара́льнае |
дактара́льнага |
дактара́льных |
| Д. |
дактара́льнаму |
дактара́льнай |
дактара́льнаму |
дактара́льным |
| В. |
дактара́льны (неадуш.)
дактара́льнага (адуш.) |
дактара́льную |
дактара́льнае |
дактара́льныя (неадуш.)
дактара́льных (адуш.) |
| Т. |
дактара́льным |
дактара́льнай
дактара́льнаю |
дактара́льным |
дактара́льнымі |
| М. |
дактара́льным |
дактара́льнай |
дактара́льным |
дактара́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дактара́льны книжн. доктора́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дактара́льны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Педантычна павучальны, катэгарычна (пра тон, манеру гаварыць).
[Ад лац. doctoralis — уласцівы настаўніку, вучонаму.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
доктора́льный книжн. дактара́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)