дакру́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дакру́чаны дакру́чаная дакру́чанае дакру́чаныя
Р. дакру́чанага дакру́чанай
дакру́чанае		 дакру́чанага дакру́чаных
Д. дакру́чанаму дакру́чанай дакру́чанаму дакру́чаным
В. дакру́чаны (неадуш.)
дакру́чанага (адуш.)		 дакру́чаную дакру́чанае дакру́чаныя (неадуш.)
дакру́чаных (адуш.)
Т. дакру́чаным дакру́чанай
дакру́чанаю		 дакру́чаным дакру́чанымі
М. дакру́чаным дакру́чанай дакру́чаным дакру́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакру́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дакру́чаны дакру́чаная дакру́чанае дакру́чаныя
Р. дакру́чанага дакру́чанай
дакру́чанае		 дакру́чанага дакру́чаных
Д. дакру́чанаму дакру́чанай дакру́чанаму дакру́чаным
В. дакру́чаны (неадуш.)
дакру́чанага (адуш.)		 дакру́чаную дакру́чанае дакру́чаныя (неадуш.)
дакру́чаных (адуш.)
Т. дакру́чаным дакру́чанай
дакру́чанаю		 дакру́чаным дакру́чанымі
М. дакру́чаным дакру́чанай дакру́чаным дакру́чаных

Кароткая форма: дакру́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакру́чаны

1. докру́ченный, дове́рченный;

2. довёрнутый; дови́нченный;

3. досверлённый;

4. дове́рченный;

1-4 см. дакруці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакру́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дакруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

досверлённый дасвідрава́ны, дакру́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дови́нченный дашрубава́ны; дакру́чаны; см. довинти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

довёрнутый

1. даве́рнуты;

2. дакру́чаны; см. доверну́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)