дако́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дако́шаны дако́шаная дако́шанае дако́шаныя
Р. дако́шанага дако́шанай
дако́шанае		 дако́шанага дако́шаных
Д. дако́шанаму дако́шанай дако́шанаму дако́шаным
В. дако́шаны (неадуш.)
дако́шанага (адуш.)		 дако́шаную дако́шанае дако́шаныя (неадуш.)
дако́шаных (адуш.)
Т. дако́шаным дако́шанай
дако́шанаю		 дако́шаным дако́шанымі
М. дако́шаным дако́шанай дако́шаным дако́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дако́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дако́шаны дако́шаная дако́шанае дако́шаныя
Р. дако́шанага дако́шанай
дако́шанае		 дако́шанага дако́шаных
Д. дако́шанаму дако́шанай дако́шанаму дако́шаным
В. дако́шаны (неадуш.)
дако́шанага (адуш.)		 дако́шаную дако́шанае дако́шаныя (неадуш.)
дако́шаных (адуш.)
Т. дако́шаным дако́шанай
дако́шанаю		 дако́шаным дако́шанымі
М. дако́шаным дако́шанай дако́шаным дако́шаных

Кароткая форма: дако́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дако́шаны доко́шенный; см. дакасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дакасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доко́шенный дако́шаны, мног. падако́шваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшапаце́ць, ‑паціць; зак.

Кончыць шапацець. Дакошаны лугі, адшапацела жыта, На сцежкі падаюць пажоўклыя лісты. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)