дако́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дако́чваюся |
дако́чваемся |
| 2-я ас. |
дако́чваешся |
дако́чваецеся |
| 3-я ас. |
дако́чваецца |
дако́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
дако́чваўся |
дако́чваліся |
| ж. |
дако́чвалася |
| н. |
дако́чвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дако́чвайся |
дако́чвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дако́чваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дако́чвацца несов.
1. прям., перен. дока́тываться; см. дакаці́цца;
2. страд. дока́тываться; см. дако́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дако́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дакаціцца.
2. Зал. да дакочваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.
1. Коцячыся, дасягнуць якога-н. месца.
Клубок дакаціўся да парога.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Данесціся, пачуцца (пра гукі грому, гармат і пад.).
Здалёку дакаціўся грукат гармат.
3. перан. Апусціцца (у 2 знач.), дайсці да непрыемнасцей (разм.).
Д. да злачынства.
|| незак. дако́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)