дако́лванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дако́лванне
Р. дако́лвання
Д. дако́лванню
В. дако́лванне
Т. дако́лваннем
М. дако́лванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дако́лванне ср. дока́лывание; прире́з м.; см. дако́лваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. даколваць — дакалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)