даклява́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
даклюю́ |
даклюё́м |
| 2-я ас. |
даклюе́ш |
даклюяце́ |
| 3-я ас. |
даклю́е |
даклюю́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
даклява́ў |
даклява́лі |
| ж. |
даклява́ла |
| н. |
даклява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
даклю́й |
даклю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
даклява́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даклява́ць сов., разг. (о рыбе) доклева́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даклява́ць, ‑клюю, ‑клюеш, ‑клюе; ‑клюём, ‑клюяце; зак., што.
Скляваць усё да канца. Куры даклявалі зерне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даклёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дакляваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даклява́ны разг. доклёванный; см. даклява́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)