дакача́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дакача́ю дакача́ем
2-я ас. дакача́еш дакача́еце
3-я ас. дакача́е дакача́юць
Прошлы час
м. дакача́ў дакача́лі
ж. дакача́ла
н. дакача́ла
Загадны лад
2-я ас. дакача́й дакача́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дакача́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакача́ць сов., в разн. знач. доката́ть;

д. бялі́зну — доката́ть бельё;

д. галу́шкі — доката́ть галу́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скончыць качаць што‑н. Дакачаць бялізну. Дакачаць клёцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакача́ны дока́танный; см. дакача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доката́ть сов.

1. давазі́ць, даката́ць;

2. дакача́ць;

3. дакача́ць;

4. даката́ць, дакача́ць;

5. давалі́ць;

6. дапіса́ць, дастрачы́ць; см. ката́ть​ 2, 4—8;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дака́чваць несов., в разн. знач. дока́тывать; см. дакача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)