дакары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., каго-што.

Скончыць карыць¹.

Д. жэрдзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дакару́ дако́рым
2-я ас. дако́рыш дако́рыце
3-я ас. дако́рыць дако́раць
Прошлы час
м. дакары́ў дакары́лі
ж. дакары́ла
н. дакары́ла
Загадны лад
2-я ас. дакары́ дакары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дакары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакары́ць I сов. укори́ть, упрекну́ть

дакары́ць II сов. ко́нчить снима́ть кору́ (с чего), ко́нчить очища́ть от коры́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакары́ць, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Скончыць карыць. Дакарыць жэрддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упрекну́ть сов. папракну́ць (каго), упікну́ць (каму, каго); (укорить) дакары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попрекну́ть сов. (кого, в чём) папікну́ць, упікну́ць (каму); дакары́ць (каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укори́ть сов. дакары́ць; (упрекнуть) зрабі́ць за́кід (каму); (попрекнуть) папікну́ць (каму, каго, чым), упікну́ць (каму, каго, чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)