дака́званне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дака́званне
Р. дака́звання
Д. дака́званню
В. дака́званне
Т. дака́званнем
М. дака́званні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дака́званне ср.

1. доска́зывание;

2. дока́зывание;

3. прост. доно́с м.;

1-3 см. дака́зваць 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дака́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. даказваць — даказаць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дока́зывание дака́званне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доска́зывание дака́званне, -ння ср., дагаво́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)