Verbum

анлайнавы слоўнік

дайграва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дайграва́нне ср., муз., театр. дои́грывание; см. дайграва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дайграва́нне і даі́грыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дайграваць, даігрываць — дайграць, даіграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дайгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Скончыць іграць.

Д. вальс.

Д. першы акт п’есы.

|| незак. дайграва́ць, -раю́, -рае́ш, -рае́; -раём, -раяце́, -раю́ць.

|| наз. дайграва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даі́грыванне,

гл. дайграванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даі́грыванне ср., см. дайграва́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дои́грывание

1. дагу́льванне, -ння ср.;

2. дайграва́нне, -ння ср.; см. дои́грывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)