дазімава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дазіму́ю |
дазіму́ем |
| 2-я ас. |
дазіму́еш |
дазіму́еце |
| 3-я ас. |
дазіму́е |
дазіму́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дазімава́ў |
дазімава́лі |
| ж. |
дазімава́ла |
| н. |
дазімава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дазіму́й |
дазіму́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
дазімава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дазімава́ць сов. дозимова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дазімава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак.
Прабыць дзе‑н. астатак зімы. Дазімаваць у старой хаце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дозимова́ть сов. дазімава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)