дадубі́ць, -дублю́, -ду́біш, -ду́біць; -ду́блены; зак., што.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца.

Д. скуру.

|| незак. даду́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дадублю́ даду́бім
2-я ас. даду́біш даду́біце
3-я ас. даду́біць даду́бяць
Прошлы час
м. дадубі́ў дадубі́лі
ж. дадубі́ла
н. дадубі́ла
Загадны лад
2-я ас. дадубі́ дадубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дадубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дадубі́ць сов. (кончить дубить) додуби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца. Дадубіць шкуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даду́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даду́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дадубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)