дагрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны; зак.

1. што. Скончыць пагрузку чаго-н.

Д. машыну.

2. Дадаць грузу да поўнай нагрузкі.

Д. бульбу ў вагон.

|| незак. дагружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. дагру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дагрузі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дагружу́ дагру́зім
2-я ас. дагру́зіш дагру́зіце
3-я ас. дагру́зіць дагру́зяць
Прошлы час
м. дагрузі́ў дагрузі́лі
ж. дагрузі́ла
н. дагрузі́ла
Загадны лад
2-я ас. дагрузі́ дагрузі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дагрузі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дагрузі́ць сов., в разн. знач. догрузи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., каго-што.

1. Скончыць пагрузку каго‑, чаго‑н. Дагрузіць астаткі вугалю на платформу.

2. і чаго. Дабавіць грузу да поўнай нагрузкі. Дагрузіць баржу лесаматэрыялам. Дагрузіць у машыну збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

догрузи́ть сов., в разн. знач. дагрузі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагру́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дагрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагружаць — дагрузіць і дагружацца — дагрузіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)