дагма́тыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дагма́тыка
Р. дагма́тыкі
Д. дагма́тыцы
В. дагма́тыку
Т. дагма́тыкай
дагма́тыкаю
М. дагма́тыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дагма́тыка ж. догма́тика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагма́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сістэмны выклад догматаў якой‑н. рэлігіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагма́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дагма́тык дагма́тыкі
Р. дагма́тыка дагма́тыкаў
Д. дагма́тыку дагма́тыкам
В. дагма́тыка дагма́тыкаў
Т. дагма́тыкам дагма́тыкамі
М. дагма́тыку дагма́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

догма́тика дагма́тыка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)