дагеста́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дагеста́нка дагеста́нкі
Р. дагеста́нкі дагеста́нак
Д. дагеста́нцы дагеста́нкам
В. дагеста́нку дагеста́нак
Т. дагеста́нкай
дагеста́нкаю		 дагеста́нкамі
М. дагеста́нцы дагеста́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дагеста́нка дагеста́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагеста́нка,

гл. дагестанцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагеста́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Насельніцтва Рэспублікі Дагестан, якая ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. дагеста́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дагеста́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дагеста́нцы, ‑аў; адз. дагестанец, ‑нца, м.; дагестанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. дагестанкі, ‑нак; ж.

Насельніцтва Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)