дагеста́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дагеста́нец |
дагеста́нцы |
| Р. |
дагеста́нца |
дагеста́нцаў |
| Д. |
дагеста́нцу |
дагеста́нцам |
| В. |
дагеста́нца |
дагеста́нцаў |
| Т. |
дагеста́нцам |
дагеста́нцамі |
| М. |
дагеста́нцу |
дагеста́нцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дагеста́нец дагеста́нец, -нца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дагеста́нец,
гл. дагестанцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагеста́нцы, ‑аў; адз. дагестанец, ‑нца, м.; дагестанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. дагестанкі, ‑нак; ж.
Насельніцтва Дагестанскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)