дагартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

Давесці да патрэбнага гарту.

Д. серп.

|| незак. дагарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дагарто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж. і дагарто́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дагартава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дагарту́ю дагарту́ем
2-я ас. дагарту́еш дагарту́еце
3-я ас. дагарту́е дагарту́юць
Прошлы час
м. дагартава́ў дагартава́лі
ж. дагартава́ла
н. дагартава́ла
Загадны лад
2-я ас. дагарту́й дагарту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дагартава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дагартава́ць сов., тех. докали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Скончыць гартаванне чаго‑н.; давесці да патрэбнага гарту. Дагартаваць нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагарто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагарто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагартоўваць — дагартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагарто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагартоўваць — дагартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

докали́ть сов.

1. техн. дагартава́ць;

2. (накалить) напалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)