давучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак.

1. Завяршыць сваю адукацыю, закончыць навучанне чаму-н.

Вайна не дазволіла д.

2. да чаго. Правучыцца да якога-н. тэрміну.

Д. да восьмага класа.

3. да чаго. Працяглай вучобай давесці сябе да якіх-н. непрыемных вынікаў (разм.).

Давучыцца да прытуплення зроку.

|| незак. даву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. давучу́ся даву́чымся
2-я ас. даву́чышся даву́чыцеся
3-я ас. даву́чыцца даву́чацца
Прошлы час
м. давучы́ўся давучы́ліся
ж. давучы́лася
н. давучы́лася
Загадны лад
2-я ас. давучы́ся давучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час давучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

давучы́цца сов., в разн. знач. доучи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

1. Завяршыць сваю адукацыю, дакончыць навучанне чаму‑н. Давучыцца на курсах.

2. Правучыцца да якога‑н. тэрміну, класа, курса і пад. Давучыцца да лета. Давучыцца да трэцяга курса.

3. Разм. Працяглай вучобай давесці сябе да непрыемных вынікаў. Давучыўся да таго, што страціў зрок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доучи́ться давучы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да давучыцца.

2. Зал. да давучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даву́чвацца несов., возвр., страд. доу́чиваться; см. давучы́цца, даву́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)