даву́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даву́чаны даву́чаная даву́чанае даву́чаныя
Р. даву́чанага даву́чанай
даву́чанае		 даву́чанага даву́чаных
Д. даву́чанаму даву́чанай даву́чанаму даву́чаным
В. даву́чаны (неадуш.)
даву́чанага (адуш.)		 даву́чаную даву́чанае даву́чаныя (неадуш.)
даву́чаных (адуш.)
Т. даву́чаным даву́чанай
даву́чанаю		 даву́чаным даву́чанымі
М. даву́чаным даву́чанай даву́чаным даву́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даву́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даву́чаны даву́чаная даву́чанае даву́чаныя
Р. даву́чанага даву́чанай
даву́чанае		 даву́чанага даву́чаных
Д. даву́чанаму даву́чанай даву́чанаму даву́чаным
В. даву́чаны (неадуш.)
даву́чанага (адуш.)		 даву́чаную даву́чанае даву́чаныя (неадуш.)
даву́чаных (адуш.)
Т. даву́чаным даву́чанай
даву́чанаю		 даву́чаным даву́чанымі
М. даву́чаным даву́чанай даву́чаным даву́чаных

Кароткая форма: даву́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даву́чаны в разн. знач. доу́ченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даву́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад давучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доу́ченный даву́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)