даве́рны, -ая, -ае (спец.).

Які сведчыць аб даручэнні каму-н. чаго-н., які з’яўляецца даверанасцю.

Д. дакумент.

Давернае пісьмо.

|| наз. даве́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даве́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даве́рны даве́рная даве́рнае даве́рныя
Р. даве́рнага даве́рнай
даве́рнае		 даве́рнага даве́рных
Д. даве́рнаму даве́рнай даве́рнаму даве́рным
В. даве́рны (неадуш.)
даве́рнага (адуш.)		 даве́рную даве́рнае даве́рныя (неадуш.)
даве́рных (адуш.)
Т. даве́рным даве́рнай
даве́рнаю		 даве́рным даве́рнымі
М. даве́рным даве́рнай даве́рным даве́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даве́рны юр. довери́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які сведчыць аб даручэнні каму‑н. чаго‑н. Давернае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфідэнцыя́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Сакрэтны, даверны.

Канфідэнцыяльная размова.

Паведаміць канфідэнцыяльна (прысл.).

|| наз. канфідэнцыя́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфідэнцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не падлягае агалашэнню; даверны, сакрэтны. Ужо адбылося некалькі канфідэнцыяльных сустрэч з прадстаўнікамі цэнтральнага кіраўніцтва прафсаюзаў Амерыкі. Лынькоў.

[Ад лац. confidentia — давер’е.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

довери́тельный

1. юр. даве́рны;

2. (секретный) сакрэ́тны; (конфиденциальный) канфідэнцыя́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вери́тельный

1. даве́рны;

2. дипл. даве́рчы;

вери́тельная гра́мота даве́рчы ліст (даве́рчая гра́мата).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)