даве́рліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| даве́рліва |
даве́рлівей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даве́рліва нареч. дове́рчиво
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даве́рліва-крышта́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даве́рліва-крышта́льны |
даве́рліва-крышта́льная |
даве́рліва-крышта́льнае |
даве́рліва-крышта́льныя |
| Р. |
даве́рліва-крышта́льнага |
даве́рліва-крышта́льнай
даве́рліва-крышта́льнае |
даве́рліва-крышта́льнага |
даве́рліва-крышта́льных |
| Д. |
даве́рліва-крышта́льнаму |
даве́рліва-крышта́льнай |
даве́рліва-крышта́льнаму |
даве́рліва-крышта́льным |
| В. |
даве́рліва-крышта́льны (неадуш.)
даве́рліва-крышта́льнага (адуш.) |
даве́рліва-крышта́льную |
даве́рліва-крышта́льнае |
даве́рліва-крышта́льныя (неадуш.)
даве́рліва-крышта́льных (адуш.) |
| Т. |
даве́рліва-крышта́льным |
даве́рліва-крышта́льнай
даве́рліва-крышта́льнаю |
даве́рліва-крышта́льным |
даве́рліва-крышта́льнымі |
| М. |
даве́рліва-крышта́льным |
даве́рліва-крышта́льнай |
даве́рліва-крышта́льным |
даве́рліва-крышта́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даве́рліва-ра́дасны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даве́рліва-ра́дасны |
даве́рліва-ра́дасная |
даве́рліва-ра́даснае |
даве́рліва-ра́дасныя |
| Р. |
даве́рліва-ра́даснага |
даве́рліва-ра́даснай
даве́рліва-ра́даснае |
даве́рліва-ра́даснага |
даве́рліва-ра́дасных |
| Д. |
даве́рліва-ра́даснаму |
даве́рліва-ра́даснай |
даве́рліва-ра́даснаму |
даве́рліва-ра́дасным |
| В. |
даве́рліва-ра́дасны (неадуш.)
даве́рліва-ра́даснага (адуш.) |
даве́рліва-ра́дасную |
даве́рліва-ра́даснае |
даве́рліва-ра́дасныя (неадуш.)
даве́рліва-ра́дасных (адуш.) |
| Т. |
даве́рліва-ра́дасным |
даве́рліва-ра́даснай
даве́рліва-ра́даснаю |
даве́рліва-ра́дасным |
даве́рліва-ра́даснымі |
| М. |
даве́рліва-ра́дасным |
даве́рліва-ра́даснай |
даве́рліва-ра́дасным |
даве́рліва-ра́дасных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дове́рчиво нареч. даве́рліва;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інты́мнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
Весці інтымныя размовы, абыходзіцца з кім-н. празмерна даверліва.
І. з сяброўкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нахвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.
Моцна або доўга пахвалявацца. — Нахвалявалася — страхі — .. [Ірына] сказала гэта прыцішаным голасам, шчыра і даверліва. Сапрыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заплю́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.
Прыкрыць павекамі, зажмурыць (вочы). [Дзіця] даверліва заплюшчыла вочкі і заснула. Лукша. Уставаць не хацелася, Васіль павярнуўся на другі бок і зноў заплюшчыў вочы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бясхма́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Без хмар; ясны. Ноч была з ціхім водсветам зорнага бясхмарнага неба. Чорны. Кветкі даверліва пазіралі ў бясхмарны блакіт неба. Марціновіч.
2. перан. Нічым не засмучаны; шчаслівы. Мне ішоў васемнаццаты год. Такі ўзрост, калі ўсё наперадзе здаецца светлым, бясхмарным, шчаслівым, калі ў душы жыве вера на будучае, калі, здаецца, на свеце няма такіх вышынь, якіх ты не можаш узяць. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.
1. Павесіць у розных месцах (некалькі, шмат прадметаў). На сценах развесіў [агітатар] плакаты аб рабоце жывёлаводаў. Шчарбатаў. Убілі ў зямлю некалькі калоў, развесілі на іх вопратку. Лупсякоў.
2. Расцягнуўшы, расправіўшы, павесіць. Развесіць коўдру. □ Намыліць кашулю не было чым, і .. [Люба] доўга церла яе рукамі. Развесіла сушыць на біле ложка вобмацкам — агню не было. Чорны.
3. Шырока, у розныя бакі раскінуць (голле). Утульней развесілі голле Яліны ў нізінах сырых. Колас.
•••
Развесіць (распусціць) вушы (іран.) — слухаць даверліва, з цікаўнасцю.
Развесіць губы (іран.) — быць безуважным, пасіўнічаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)