даве́раны, -ая, -ае.

1. Надзелены давер’ем.

Давераная асоба.

2. у знач. наз. даве́раны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто дзейнічае па чыёй-н. даверанасці.

Паслаць свайго даверанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даве́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даве́раны даве́раная даве́ранае даве́раныя
Р. даве́ранага даве́ранай
даве́ранае		 даве́ранага даве́раных
Д. даве́ранаму даве́ранай даве́ранаму даве́раным
В. даве́раны (неадуш.)
даве́ранага (адуш.)		 даве́раную даве́ранае даве́раныя (неадуш.)
даве́раных (адуш.)
Т. даве́раным даве́ранай
даве́ранаю		 даве́раным даве́ранымі
М. даве́раным даве́ранай даве́раным даве́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даве́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даве́раны даве́раная даве́ранае даве́раныя
Р. даве́ранага даве́ранай
даве́ранае		 даве́ранага даве́раных
Д. даве́ранаму даве́ранай даве́ранаму даве́раным
В. даве́раны (неадуш.)
даве́ранага (адуш.)		 даве́раную даве́ранае даве́раныя (неадуш.)
даве́раных (адуш.)
Т. даве́раным даве́ранай
даве́ранаю		 даве́раным даве́ранымі
М. даве́раным даве́ранай даве́раным даве́раных

Кароткая форма: даве́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даве́раны

1. прич. дове́ренный; вве́ренный; пове́ренный; см. даве́рыць;

2. прил., офиц. дове́ренный;

~ная асо́ба — дове́ренное лицо́;

3. в знач. сущ., офиц. дове́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад даверыць.

2. у знач. прым. Надзелены давер’ем. Аксён Каль выступаў ад грамады як давераная асоба. Колас.

3. у знач. наз. даве́раны, ‑ага, м. Асоба, якая дзейнічае па чыім‑н. даручэнні. Выбраць давераных. Давераны ў справах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вве́ренный даве́раны; (порученный) дару́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дове́ренный

1. прил., прич. даве́раны, дару́чаны;

2. сущ. даве́раны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пове́ренный

1. прич. (проверенный) праве́раны; (сверенный) зве́раны;

2. прич. (доверенный) даве́раны;

3. сущ. (уполномоченный) паве́раны, -нага м.;

пове́ренный в дела́х дипл. паве́раны ў спра́вах;

прися́жный пове́ренный юр., уст. прыся́жны паве́раны;

4. сущ. (наперсник) даве́раны, -нага м.;

пове́ренный тайн даве́раны тайн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрэ́зак, ‑зка, м.

1. Невялікі адрэзаны кавалак чаго‑н. [Васіль] адрэзаў з братам некалькі дошак на столь. Паставіў адрэзкі пры сцяне на козлы, каб можна было браць зверху. Мележ.

2. Абмежаваная частка чаго‑н. Адрэзак часу. Адрэзак шляху. □ Застава лейтэнанта Усава ў няроўнай барацьбе.. трымала давераны ёй адрэзак граніцы. Брыль.

3. пераважна мн. (адрэ́зкі, ‑аў). Землі, адрэзаныя ад сялянскіх надзелаў у часе рэформы 1861 г. ў Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)