ваўкада́ў, -да́ва, мн. -да́вы, -да́ваў, м.

Вялікі паляўнічы сабака, з якім ходзяць на ваўкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бікфо́рдаў, -дава.

У выразе: бікфордаў шнур — вогнеправодны шнур з парахавой сарцавінай, які служыць для перадачы іскры да зараду пры выбухах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваўкада́ў, -да́ва м. волкода́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бікфо́рдаў, ‑дава.

У выразе: бікфордаў шнур гл. шнур.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўклі́даў: ~дава геаме́трыя евкли́дова геоме́трия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

базе́даў, ‑дава.

У выразе: базедава хвароба — расстройства функцый шчытападобнай залозы.

[Ад уласн, імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волкода́в ваўкада́ў, -да́ва м., ваўкарэ́з, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

базе́даў: ~дава хваро́ба мед. базе́дова боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваўкада́ў, ‑дава, м.

Вялікі паляўнічы сабака. Вялізны, з падпалінамі на баках, ваўкадаў, шырока выкідваючы лапы, з дыхавічным сапам імчаў угору. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́даў

1. (принадлежащий старику) старика́, де́да, де́душки, де́дов, де́душкин;

~дава лю́лька — де́дова (де́душкина) тру́бка; тру́бка де́да (де́душки);

2. (принадлежащий отцу матери или отца) де́душкин, де́дов, де́душки, де́да;

дз. уну́чак — де́душкин (де́дов) вну́чек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)