дабры́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дабры́ты |
дабры́тая |
дабры́тае |
дабры́тыя |
| Р. |
дабры́тага |
дабры́тай дабры́тае |
дабры́тага |
дабры́тых |
| Д. |
дабры́таму |
дабры́тай |
дабры́таму |
дабры́тым |
| В. |
дабры́ты (неадуш.) дабры́тага (адуш.) |
дабры́тую |
дабры́тае |
дабры́тыя (неадуш.) дабры́тых (адуш.) |
| Т. |
дабры́тым |
дабры́тай дабры́таю |
дабры́тым |
дабры́тымі |
| М. |
дабры́тым |
дабры́тай |
дабры́тым |
дабры́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дабры́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дабры́ты |
дабры́тая |
дабры́тае |
дабры́тыя |
| Р. |
дабры́тага |
дабры́тай дабры́тае |
дабры́тага |
дабры́тых |
| Д. |
дабры́таму |
дабры́тай |
дабры́таму |
дабры́тым |
| В. |
дабры́ты (неадуш.) дабры́тага (адуш.) |
дабры́тую |
дабры́тае |
дабры́тыя (неадуш.) дабры́тых (адуш.) |
| Т. |
дабры́тым |
дабры́тай дабры́таю |
дабры́тым |
дабры́тымі |
| М. |
дабры́тым |
дабры́тай |
дабры́тым |
дабры́тых |
Кароткая форма: дабры́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабры́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад дабрыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
добри́тый даго́лены, дабры́ты;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)