дабрачы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дабрачы́нны дабрачы́нная дабрачы́ннае дабрачы́нныя
Р. дабрачы́ннага дабрачы́ннай
дабрачы́ннае		 дабрачы́ннага дабрачы́нных
Д. дабрачы́ннаму дабрачы́ннай дабрачы́ннаму дабрачы́нным
В. дабрачы́нны (неадуш.)
дабрачы́ннага (адуш.)		 дабрачы́нную дабрачы́ннае дабрачы́нныя (неадуш.)
дабрачы́нных (адуш.)
Т. дабрачы́нным дабрачы́ннай
дабрачы́ннаю		 дабрачы́нным дабрачы́ннымі
М. дабрачы́нным дабрачы́ннай дабрачы́нным дабрачы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабрачы́нны, -ая, -ае.

1. Звязаны з матэрыяльнай дапамогай каму-н.

Д. канцэрт.

2. Накіраваны на грамадскую карысць.

Дабрачыннае аб’яднанне.

|| наз. дабрачы́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабрачы́нны

1. доброде́тельный;

2. благотвори́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабрачы́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дабрадзейны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дабрачы́нны ’дабрачынны’ (БРС). Укр. доброчи́нний ’тс’. Запазычанне з польск. dobroczynny ’тс’. Таксама запазычаннем з польск. з’яўляюцца бел. дабрачы́ннасць, укр. доброчи́нність (< польск. dobroczynność), бел. дабрачы́нец, укр. доброчи́нець (< польск. dobroczyńca).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

благотвори́тельный дабрачы́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабрадзе́йны, -ая, -ае.

Гатовы дапамагчы іншым; дабрачынны.

Дабрадзейныя людзі.

|| наз. дабрадзе́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доброде́тельный дабрачы́нны, дабрадзе́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гума́нны, -ая, -ае.

Чалавекалюбівы, дабрачынны, прасякнуты павагай да людзей.

Гуманныя мэты.

|| наз. гума́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабрадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца дабрадзейнасцю; дабрачынны. Дабрадзейная жанчына. Дабрадзейны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)