гі́фы (ед. гіф м.) бот. ги́фы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́фы, ‑аў; адз. гіф, ‑а, м.

Бясколерныя мікраскапічна тонкія ніці, з якіх фарміруюцца грыбніца і пладовае цела грыба.

[Ад грэч. hyphē — тканка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́фа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гі́фа гі́фы
Р. гі́фы гі́ф
Д. гі́фе гі́фам
В. гі́фу гі́фы
Т. гі́фай
гі́фаю		 гі́фамі
М. гі́фе гі́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гі́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гі́ф гі́фы
Р. гі́фа гі́фаў
Д. гі́фу гі́фам
В. гі́ф гі́фы
Т. гі́фам гі́фамі
М. гі́фе гі́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)