гімнасты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гімнасты́чны |
гімнасты́чная |
гімнасты́чнае |
гімнасты́чныя |
| Р. |
гімнасты́чнага |
гімнасты́чнай гімнасты́чнае |
гімнасты́чнага |
гімнасты́чных |
| Д. |
гімнасты́чнаму |
гімнасты́чнай |
гімнасты́чнаму |
гімнасты́чным |
| В. |
гімнасты́чны (неадуш.) гімнасты́чнага (адуш.) |
гімнасты́чную |
гімнасты́чнае |
гімнасты́чныя (неадуш.) гімнасты́чных (адуш.) |
| Т. |
гімнасты́чным |
гімнасты́чнай гімнасты́чнаю |
гімнасты́чным |
гімнасты́чнымі |
| М. |
гімнасты́чным |
гімнасты́чнай |
гімнасты́чным |
гімнасты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ле́кава-гімнасты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ле́кава-гімнасты́чны |
ле́кава-гімнасты́чная |
ле́кава-гімнасты́чнае |
ле́кава-гімнасты́чныя |
| Р. |
ле́кава-гімнасты́чнага |
ле́кава-гімнасты́чнай ле́кава-гімнасты́чнае |
ле́кава-гімнасты́чнага |
ле́кава-гімнасты́чных |
| Д. |
ле́кава-гімнасты́чнаму |
ле́кава-гімнасты́чнай |
ле́кава-гімнасты́чнаму |
ле́кава-гімнасты́чным |
| В. |
ле́кава-гімнасты́чны (неадуш.) ле́кава-гімнасты́чнага (адуш.) |
ле́кава-гімнасты́чную |
ле́кава-гімнасты́чнае |
ле́кава-гімнасты́чныя (неадуш.) ле́кава-гімнасты́чных (адуш.) |
| Т. |
ле́кава-гімнасты́чным |
ле́кава-гімнасты́чнай ле́кава-гімнасты́чнаю |
ле́кава-гімнасты́чным |
ле́кава-гімнасты́чнымі |
| М. |
ле́кава-гімнасты́чным |
ле́кава-гімнасты́чнай |
ле́кава-гімнасты́чным |
ле́кава-гімнасты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лячэ́бна-гімнасты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лячэ́бна-гімнасты́чны |
лячэ́бна-гімнасты́чная |
лячэ́бна-гімнасты́чнае |
лячэ́бна-гімнасты́чныя |
| Р. |
лячэ́бна-гімнасты́чнага |
лячэ́бна-гімнасты́чнай лячэ́бна-гімнасты́чнае |
лячэ́бна-гімнасты́чнага |
лячэ́бна-гімнасты́чных |
| Д. |
лячэ́бна-гімнасты́чнаму |
лячэ́бна-гімнасты́чнай |
лячэ́бна-гімнасты́чнаму |
лячэ́бна-гімнасты́чным |
| В. |
лячэ́бна-гімнасты́чны (неадуш.) лячэ́бна-гімнасты́чнага (адуш.) |
лячэ́бна-гімнасты́чную |
лячэ́бна-гімнасты́чнае |
лячэ́бна-гімнасты́чныя (неадуш.) лячэ́бна-гімнасты́чных (адуш.) |
| Т. |
лячэ́бна-гімнасты́чным |
лячэ́бна-гімнасты́чнай лячэ́бна-гімнасты́чнаю |
лячэ́бна-гімнасты́чным |
лячэ́бна-гімнасты́чнымі |
| М. |
лячэ́бна-гімнасты́чным |
лячэ́бна-гімнасты́чнай |
лячэ́бна-гімнасты́чным |
лячэ́бна-гімнасты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спарты́ўна-гімнасты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спарты́ўна-гімнасты́чны |
спарты́ўна-гімнасты́чная |
спарты́ўна-гімнасты́чнае |
спарты́ўна-гімнасты́чныя |
| Р. |
спарты́ўна-гімнасты́чнага |
спарты́ўна-гімнасты́чнай спарты́ўна-гімнасты́чнае |
спарты́ўна-гімнасты́чнага |
спарты́ўна-гімнасты́чных |
| Д. |
спарты́ўна-гімнасты́чнаму |
спарты́ўна-гімнасты́чнай |
спарты́ўна-гімнасты́чнаму |
спарты́ўна-гімнасты́чным |
| В. |
спарты́ўна-гімнасты́чны (неадуш.) спарты́ўна-гімнасты́чнага (адуш.) |
спарты́ўна-гімнасты́чную |
спарты́ўна-гімнасты́чнае |
спарты́ўна-гімнасты́чныя (неадуш.) спарты́ўна-гімнасты́чных (адуш.) |
| Т. |
спарты́ўна-гімнасты́чным |
спарты́ўна-гімнасты́чнай спарты́ўна-гімнасты́чнаю |
спарты́ўна-гімнасты́чным |
спарты́ўна-гімнасты́чнымі |
| М. |
спарты́ўна-гімнасты́чным |
спарты́ўна-гімнасты́чнай |
спарты́ўна-гімнасты́чным |
спарты́ўна-гімнасты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жым, ‑у, м.
Гімнастычнае практыкаванне, якое заключаецца ў пад’ёме цяжару; выжыманне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыко́, нескл., н.
1. Шарсцяная тканіна ўзорнага пляцення для верхняга адзення. Касцюмнае трыко.
2. Трыкатажнае адзенне, якое шчыльна аблягае цела і выкарыстоўваецца як тэатральны або спартыўны касцюм. Гімнастычнае трыко. Спартыўнае трыко.
3. Жаночая бялізна з трыкатажу, якая прыкрывае ніжнюю частку тулава да пояса.
[Фр. tricot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́нца, ‑а, н.
1. Цэнтральнае нябеснае цела Сонечнай сістэмы, якое з’яўляецца гіганцкім вогненным шарам, што вылучае святло і цяпло. Вярчэнне Зямлі вакол Сонца. □ Сонца падымалася неяк марудна, раса ападала паволі. Колас. Вызначаючы кароткі начны шлях.. летняга сонца, на поўначы святлела паласа .. зары. Брыль. Стала душна, як толькі ўзышло сонца. Самуйлёнак.
2. Святло, цяпло, якое вылучаецца гэтым свяцілам. Загараць на сонцы. Сушыць на сонцы. □ Уся вуліца была заліта першым сонцам. Чорны. Маёр.. з асалодай падстаўляе сонцу мускулістыя рукі і грудзі. Брыль. Прыжмурыўшыся ад яркага паўдзённага сонца, Васіль зірнуў на неба. Якімовіч. // Пра сонечнае надвор’е. Заўтра будзе сонца і вецер. Бядуля.
3. перан. Пра што‑н., што з’яўляецца крыніцай жыцця, шчасця каго‑, чаго‑н. Сонца свабоды заззяла Краю лясоў і балот. А. Александровіч. Украіна і Беларусь, як і ўсе рэспублікі Савецкага Саюза, расквітнелі пад сонцам новага жыцця, народжанага рэвалюцыяй. Бярозкін. // Пра таго, хто з’яўляецца прадметам пакланення, захаплення. І ўжо з Сімбірска крочыў чалавек Насустрач сонцу, каб ярчэй заззяла. І сам ён сонцам стаў для нас навек, Нам імя Ленін Самым родным стала. Прыходзька.
4. Цэнтральная планета іншых планетных сістэм.
5. Пэўны пакрой спадніцы.
6. Гімнастычнае практыкаванне на турніку.
•••
Да сонца, з сонцам (устаць, падняцца і пад.) — да ўсходу сонца, да святла; вельмі рана.
Месца пад сонцам гл. месца.
Па сонцы — арыентуючыся на сонца, вызначаючы шлях па месцазнаходжанню сонца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)