гімназі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Вучань гімназіі.
|| ж. гімназі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. гімназі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гімназі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гімназі́ст |
гімназі́сты |
| Р. |
гімназі́ста |
гімназі́стаў |
| Д. |
гімназі́сту |
гімназі́стам |
| В. |
гімназі́ста |
гімназі́стаў |
| Т. |
гімназі́стам |
гімназі́стамі |
| М. |
гімназі́сце |
гімназі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гімназі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Вучань гімназіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гимнази́ст гімназі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гімназі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да гімназіст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гімна́зія ’гімназія’ (БРС). Рус. гимна́зия, укр. гімна́зія. Паводле Фасмера (1, 407), з польск. gimnazjum (мн. л. gimnazja) або ням. Gymnasium (а гэта з лац. gymnasium). Першакрыніцай з’яўляецца грэч. мова. Іншыя даследчыкі прапануюць больш дэталёвую гісторыю слова (падрабязны агляд у Шанскага, 1, Г, 74). Але для гімназі́ст (БРС), рус. гимнази́ст, укр. гімназі́ст крыніцай з’яўляецца рус. гимнази́ст, утворанае на рус. глебе (Шанскі, там жа).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыджга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Хутка прыйсці або прыбегчы, прыбыць куды‑н. Вясёлы гімназіст пешкі прыджгаў дадому і, як быццам бы нічога не здарылася, адразу палез на вышкі. Чорны. Сапраўды, не паспела назаўтра зайсці сонца, [сакольнік] прыджгаў.. «Я, кажа, напрасцякі, дзе лугам, дзе разоркаю». Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)