гіля́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гіля́цкі гіля́цкая гіля́цкае гіля́цкія
Р. гіля́цкага гіля́цкай
гіля́цкае		 гіля́цкага гіля́цкіх
Д. гіля́цкаму гіля́цкай гіля́цкаму гіля́цкім
В. гіля́цкі (неадуш.)
гіля́цкага (адуш.)		 гіля́цкую гіля́цкае гіля́цкія (неадуш.)
гіля́цкіх (адуш.)
Т. гіля́цкім гіля́цкай
гіля́цкаю		 гіля́цкім гіля́цкімі
М. гіля́цкім гіля́цкай гіля́цкім гіля́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гіля́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіляка, гілякоў, належыць ім. Гіляцкая мова. Гіляцкае паселішча. // Уласцівы гілякам; такі, як у гілякоў. Гіляцкі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гиля́цкий гіля́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)