гіля́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гіля́к |
гілякі́ |
| Р. |
гіляка́ |
гіляко́ў |
| Д. |
гіляку́ |
гіляка́м |
| В. |
гіляка́ |
гіляко́ў |
| Т. |
гіляко́м |
гіляка́мі |
| М. |
гіляку́ |
гіляка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гиля́к уст. гіля́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гілякі́, ‑оў; адз. гіляк, ‑а, м.; гілячка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. гілячкі, ‑чак; ж.
Даўнейшая назва ніўхаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)