гі́льзавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гі́льзавы гі́льзавая гі́льзавае гі́льзавыя
Р. гі́льзавага гі́льзавай
гі́льзавае		 гі́льзавага гі́льзавых
Д. гі́льзаваму гі́льзавай гі́льзаваму гі́льзавым
В. гі́льзавы (неадуш.)
гі́льзавага (адуш.)		 гі́льзавую гі́льзавае гі́льзавыя (неадуш.)
гі́льзавых (адуш.)
Т. гі́льзавым гі́льзавай
гі́льзаваю		 гі́льзавым гі́льзавымі
М. гі́льзавым гі́льзавай гі́льзавым гі́льзавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гі́льзавы ги́льзовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́льзавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для вырабу гільз. Гільзавы цэх. Гільзавы матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́льза, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Металічная закрытая трубка для кідальнага зараду і сродкаў запальвання.

2. Папяровая трубачка, якую набіваюць тытунём пры вырабе папярос.

|| прым. гі́льзавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ги́льзовый гі́льзавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)