гі́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гі́кну гі́кнем
2-я ас. гі́кнеш гі́кнеце
3-я ас. гі́кне гі́кнуць
Прошлы час
м. гі́кнуў гі́кнулі
ж. гі́кнула
н. гі́кнула
Загадны лад
2-я ас. гі́кні гі́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час гі́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гі́кнуць сов., однокр., разг. ги́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да гікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць прарэзлівыя, адрывістыя гукі, ускрыкваць.

|| аднакр. гі́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гі́канне, -я, н. і гік, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гикнуть сов., однокр. гі́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гі́каць ’гікаць’, гік, гі́кнуць, гі́канне (БРС). Рус. ги́кать, гик ’тс’, чэш. hýkati ’крычаць ад здзіўлення’, славац. hykať ’плакаць’. Гукапераймальнае (Бернекер, 1, 374; Фасмер, 1, 405; Трубачоў, Эт. сл., 7, 221).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)