гіе́на
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гіе́на |
гіе́ны |
| Р. |
гіе́ны |
гіе́н |
| Д. |
гіе́не |
гіе́нам |
| В. |
гіе́ну |
гіе́н |
| Т. |
гіе́най
гіе́наю |
гіе́намі |
| М. |
гіе́не |
гіе́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эмігры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Ажыццявіць (ажыццяўляць) эміграцыю (у 1 знач.). Пасля яны [хлопцы] рагаталі нада мною, як гіены, а я шкадаваў, што мой прадзед не эмігрыраваў у Парагвай і асудзіў нашчадка на ганьбу і сорам. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)