гідры́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гідры́д |
гідры́ды |
| Р. |
гідры́ду |
гідры́даў |
| Д. |
гідры́ду |
гідры́дам |
| В. |
гідры́д |
гідры́ды |
| Т. |
гідры́дам |
гідры́дамі |
| М. |
гідры́дзе |
гідры́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гідры́д, -ду м., хим. гидри́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гідры́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Спец. Хімічнае злучэнне вадароду з іншымі элементамі.
[Ад грэч. hýdōr — вада і eidos — від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гидри́д хим. гідры́д, -ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)