гэ́ны
займеннік, указальны, безасабовы
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гэ́ны |
гэ́ная |
гэ́нае |
гэ́ныя |
| Р. |
гэ́нага |
гэ́най
гэ́нае |
гэ́нага |
гэ́ных |
| Д. |
гэ́наму |
гэ́най |
гэ́наму |
гэ́ным |
| В. |
гэ́нага (адуш.)
гэ́ны (неадуш.) |
гэ́ную |
гэ́нае |
гэ́ных
гэ́ныя |
| Т. |
гэ́ным |
гэ́най
гэ́наю |
гэ́ным |
гэ́нымі |
| М. |
гэ́ным |
гэ́най |
гэ́ным |
гэ́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гэ́ны мест. указ., м., обл.
1. (отдалённый) тот;
2. э́тот
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гэ́ны, ‑ага, м.; гэна, ‑ай, ж.; гэна, ‑ага, н.; мн. гэныя, ‑ых; займ.
Абл.
1. указальны. Той (у 1 знач.). Знішчалі войны ўсё мячом .. Не гандляры і не князі тут абліваліся слязьмі, — тут гараваў працоўны люд ад гэных войн, ад гэных смут. Дубоўка.
2. указальны. Гэты. [Гаспадар] змоўк на хвіліну, думаў, што Папас нешта адкажа на гэныя словы пра махорку, але не дачакаўся Панасавых слоў і працягваў гаворку сам. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)