гэ́бель, -бля, мн. -блі, -бляў, м.
Сталярны інструмент у выглядзе калодкі з шырокім лязом для стругання дрэва.
|| памянш. гэ́блік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. гэ́бельны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гэ́бель (род. гэ́бля) м. руба́нок;
◊ пасля́ гэ́бля тапаро́м — по́сле руба́нка топоро́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гэ́бель, ‑бля, м.
Сталярны інструмент у выглядзе калодкі з клінам і шырокім лязом для стругання дрэва. Даніла Платонавіч нешта майстраваў — габляваў дошчачку. На кухні ў яго стаяў маленькі варштат, на паліцах паблісквалі.. інструменты: гэблі, пілкі, дрэль, долаты ўсіх калібраў. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гэ́бель ’гэбель’ (БРС), гебель (Нас.), гебаль (Касп.). Ст.-бел. гебель (Булыка, Запазыч.). З польск. hebel, а гэта з ням. Hobel ’тс’. Гл. Кюнэ, Poln., 57; Брукнер, 170.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цыну́бель, -я, мн. -і, -яў, м.
Гэбель з зубчастым жалязкам, прызначаны для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.
|| прым. цыну́бельны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шо́рхаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Тое, што і шоргаць.
Шорхаў гэбель.
Пад нагамі шорхала лісце.
Ш. мятлой па панадворку.
|| наз. шо́рханне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гэ́блік, ‑а, м.
Памянш. да гэбель; невялікі гэбель. Гэблік так спрытна хадзіў у яго руках, што Сымонка не паспеў агледзецца, як на варштаце вырасла куча белапенных стружак. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руба́нок гэ́бель, род. -бля м., руба́нак, -нка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыну́бель, ‑я, м.
Гэбель з зубчастым жалязкам, які ўжываецца для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.
[Ад ням. Zahnhobel — зубчасты струг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нут ’гэбель выбіраць пазы’ (Сл. ЦРБ). Запазычана праз польск. nut, nuthubel ’гэбель для выразання пазоў’ з ням. Nut(e), скарочана ад Nuthobel ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)