гушча́рня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гушча́рня |
гушча́рні |
| Р. |
гушча́рні |
гушча́рняў |
| Д. |
гушча́рні |
гушча́рням |
| В. |
гушча́рню |
гушча́рні |
| Т. |
гушча́рняй
гушча́рняю |
гушча́рнямі |
| М. |
гушча́рні |
гушча́рнях |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гушча́рня, ‑і, ж.
Разм. Тое, што і гушчар. Закаўкалі каўкі на ўзвышшы. Затрэслася лісце ў гушчарні. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гушчар; гушчарнік, гушчарняк, гушчарня, гушчэча, гушчыня (разм.); чашчоба (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)