гу́та, -ы, ДМ гу́це, мн. -ы, гут, ж.

Даўнейшая назва шклозавода.

Працаваў на гуце.

|| прым. гу́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гу́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гу́та
Р. Гу́ты
Д. Гу́це
В. Гу́ту
Т. Гу́тай
Гу́таю
М. Гу́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́та гу́ты
Р. гу́ты гу́т
Д. гу́це гу́там
В. гу́ту гу́ты
Т. гу́тай
гу́таю		 гу́тамі
М. гу́це гу́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́та ж., уст. стеко́льный заво́д, гу́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́та уст. гу́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́та, ‑ы, ДМ ‑гуце, ж.

Даўнейшая назва шклозавода.

[Ад ням. Hütte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гу́та ’гута, завод’. Ст.-бел. гута ’тс’ (Булыка, Запазыч.). Запазычанне з польск. huta ’тс’ (а гэта са ст.-в.-ням. hutta, с.-ням. hutte). Гл. Слаўскі, 1, 440–441; Кюнэ, Poln., 59; Бернекер, 379–380; Брукнер, 174. Параўн. і рус. гу́та (гл. Фасмер, 1, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стеко́льный шкляны́;

стеко́льный заво́д шкляны́ заво́д, гу́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стеклозаво́д м. шклозаво́д, -да м., гу́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гуд ’шкляны, плавільны завод’ (Яшкін). Параўн. у Даля гу́да ’шкляны завод’. Бясспрэчна, звязана з гу́та. Формы гуд, гу́да, магчыма, з’явіліся як вынік уплыву дзеяслова гудзе́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)