гуся́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Памяшканне для гусей.

Пабудавалі новы г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуся́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуся́тнік гуся́тнікі
Р. гуся́тніка гуся́тнікаў
Д. гуся́тніку гуся́тнікам
В. гуся́тнік гуся́тнікі
Т. гуся́тнікам гуся́тнікамі
М. гуся́тніку гуся́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуся́тнік м., в разн. знач. гуся́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуся́тнік, ‑а, м.

Памяшканне для гусей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуся́тник гуся́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)